Fae una tarde triste pa salir
ensin paragües a esta caique sabe tanto a soledá
y a alverbiu, que tien
el cielu de piel marilluzo
de les semeyes vieyes.
Atrás quedaron los patios d'escuela
el gallaríu matáu de los neños
que fuimos
y grabemos
na corteya duro de la paré
de nueche y a escondíes
el primer desencantu
en forma d'iniciales
a tiza de lladriyu
de color corazón bermeyu.
Otres cais
se crucien con esta na qu'ando
un llaberintu mudu
pel que vos fui perdiendo
ente tolos sinónimos
de la pallabra muerte
ente tolos dialectos
que tien la despidida.
Namás queden meritables
les coses que nos dexo l'escaezuversos testerones que son orbayu
y arfueyu, dalgún qu'otru nome
que los llabios endolquen nun cantar
davezu
agora que la vida
ye camín de deserción y ye cai
fae una tarde triste
tan triste
pa salir
solu y ensin paragües
albentestate.
No hay comentarios:
Publicar un comentario